Als op een vroege zomermiddag in Portocolom de blauwe of groene luiken worden gesloten en sommige mensen in schommelstoelen op de balkons liggen te dutten, realiseert de waarnemer zich al snel dat hij zich in een vertraagd gebied bevindt. De straten zijn leeg, het doordringende maar toch aangename geluid van de krekels vult de diepten van de kamer. Vogels fluiten tussen de dennen. Als het uitzicht over de enorme baai strijkt - de grootste natuurlijke haven van het eiland - springt meteen de opvallende, opvallend hoge zwart-wit gestreepte vuurtoren bij de uitgang naar de open zee in het oog, bijna als een kathedraal. In de baai zijn de vele oude botenkazernes een blikvanger.
En de visnetten die te drogen zijn gelegd op de meer dan 100 jaar oude wirwar van stenen op de oude havenpier, die onlangs liefdevol is gerestaureerd door specialisten.
Heel wat inwoners van het vissersdorp en de havenstad Felanitx, die zo'n 4.500 zielen telt, kijken met lankmoedigheid en sereniteit op de boten uit vanaf terrassen zoals dat van restaurant Mestral. Achter de gesloten luiken van de oude woonhuizen hoor je hoe menig vrouw met een typisch mediterrane norse stem kinderen terechtwijst. "Callensee!" ("Hou je mond!").
Er is bijna niemand op de oeverstraat, behalve enkele toeristen. Een licht frisse S'Embat-wind uit zee kijn mij tevreden houden. In ieder geval blijft de mogelijkheid om de aanbiedingen op de steiger van de rondvaartboot te herkennen behouden. Een medewerker vestigt mondeling de aandacht op uitstapjes, bijvoorbeeld naar Cala Varques. 'Je krijgt alles wat je wilt,' fluit ze nogal zacht, maar resoluut.
Mallorcaans-mediterrane authenticiteit en de nogal raadselachtige uitstraling van buitenlandse vakantiegangers en bewoners maken het stadje, met de oneindig mediterraan-achtige "Mare de Deu del Carme" kerk, een hotspot voor ontmoetingen op een rustiek en tegelijkertijd welsprekend niveau. In restaurant Mestral komen in ieder geval verschillende nationaliteiten samen tot een ronduit harmonieus geheel.
De luidruchtige, strandliefhebbers uit de grote hotels, zoals die in Can Picafort of Playa de Muro, zijn hier niet aanwezig. Dit kan ook te wijten zijn aan het feit dat er maar een paar stranden zijn die verder van het dorp liggen. Zoals het kleine Arenal-strand, gelegen bij de vuurtoren, of Cala Marçal. Anders komen fans van randgenot zoals duiken hier vaak terecht. Er zijn hier verschillende relevante aanbieders en opblaasbare boten brengen u naar visrijke wateren.
Wateren waar de legendarische ontdekkingsreiziger Christoffel Columbus (1451-1506) waarschijnlijk niet doorheen heeft geploegd, ook al draagt het dorp zijn naam. Een theorie volgens welke de zeevaarder in Felanitx werd geboren, wordt in de wetenschappelijke wereld als nogal onwaarschijnlijk beschouwd.
Algemene traagheid, afzondering en een rustieke charme maken Portocolom tot een ongewone badplaats op het eiland dat momenteel zo druk is. Dat dit hier het geval is, is vooral te danken aan de bewoners, die meer dan eens hebben laten zien koppig te zijn: ze zouden geen hotelblokken of goedbedoelde bouwwerkzaamheden toestaan. Zo beschadigden boze bewoners in 2019 een door het havenbedrijf aan de kust aangelegd voetgangerspad, ook al was het gemaakt van marés-steen.