Nee, niemand belandt per ongeluk in deze uithoek van Mallorca. De snelweg Ma-3331 loopt dood. Veel verder weg van Palma kun je bijna niet zijn dan deze 80 kilometer op het eiland. De westkust van het schiereiland Levante, dat tot Artà behoort, is een van de ruige, dunbevolkte gebieden van Mallorca. De kust is grotendeels rotsachtig, de steden Colònia de Sant Pere en de urbanisaties Betlem, Montferrutx en S'Estanyol zijn nu grotendeels uitgestorven in de winter. In het oosten, binnen handbereik, rijzen de bergen van het natuurpark Levante op.
De korte wandeling die begint op kilometer 7,5 van de Ma-3331 weg net voor Betlem leidt daarheen. De drie kilometer lange route is volledig bewegwijzerd en verdwalen is vrijwel onmogelijk. Dit is te danken aan het feit dat het 150 hectare grote landgoed Es Canons sinds 2018 in staatseigendom is. De regering van de Balearen heeft er destijds 6,75 miljoen euro aan uitgegeven - de aankoop werd gefinancierd met geld uit de verblijfsbelasting die elke vakantieganger op Mallorca per nacht moet betalen.
Eerst leidt een comfortabel grindpad door het kustlandschap, dat schaars bedekt is met dwergpalmen, Aleppo-dennen en wilde olijven. Ongeveer 300 meter na de start liggen aan weerszijden van het pad de ruïnes van een voormalige militaire kazerne en het hoofdgebouw van het landgoed. Even later komen we op een splitsing, links gaan we steeds steiler de berg op op een smaller wordend pad. Volgens de wegwijzer duurt het vanaf hier 50 minuten naar de Ermita de Betlem, de bestemming van de wandeling. Als je goed te voet bent, ben je er sneller. Zo nu en dan moet je over ruige rotsen klimmen. Het uitzicht over de baai van Alcúdia wordt steeds spectaculairder. Na ongeveer een derde van de hele route passeert het pad boven een dam muur, die rechts niet over het hoofd gezien kan worden. Het wordt nu steiler, kronkelige kronkels banen zich een weg de berghelling op. Wanneer ongeveer twee en een halve kilometer van het pad is voltooid, nadert het het vruchtbare plateau dat vele eeuwen geleden werd bewoond. Velden en fruitbomen getuigen hiervan. De Font de s’Ermita-bron, gelegen onder hoge platanen, is een goede plek om even te pauzeren. Er is ook een kleine kapel in de rots gebouwd. Via een comfortabele weg is het slechts een paar honderd meter naar de kluis.
Landbouw werd hier al beoefend tijdens de tijd van de islamitische heerschappij over het eiland. Vanwege de geïsoleerde ligging waren de bewoners van het landgoed, dat toen Binialgorfa heette, echter grotendeels weerloos tegen aanvallen van piraten. Monniken uit Randa en Valldemossa vestigden zich hier vervolgens in de 19e eeuw en bouwden hun kluis op de ruïnes van het oude gehucht. In 2010 moesten ze opgeven wegens gebrek aan jong talent. Vandaag de dag getuigt het mooie kapelletje nog steeds van hun werk. De overige gebouwen in de buurt raken snel in verval. We keren terug langs hetzelfde pad naar beneden richting de kust.